Jak należy budować linie elektroenergetyczne?
Napowietrzne linie elektroenergetyczne przeznaczone są do przesyłania energii elektrycznej z elektrowni do odbiorców. Sposób, w jaki są prowadzone, naraża je na działanie wielu niesprzyjających czynników, takich jak szadź lub upał. Dodatkowym elementem utrudniającym budowę linii jest topografia terenu oraz rozszerzająca się zabudowa miejska. Na co jeszcze należy zwrócić uwagę, projektując linie energetyczne?
Bezpieczeństwo przede wszystkim
Przesyłanie energii elektrycznej od elektrowni do poszczególnych odbiorców, odbywa się za pomocą kabli. Sporadycznie są one wpuszczone w ziemię, w większości przypadków to linie napowietrzne. Te ostatnie muszą być ulokowane w taki sposób, by nie stwarzały zagrożenia oraz nie przeszkadzały w codziennym życiu – ruchu pieszym i kołowym, użytkowaniu nieruchomości prywatnych lub budynków użyteczności publicznej. Dlatego budując linie napowietrzne, należy wziąć pod uwagę obowiązujące przepisy. Z tego powodu linie elektroenergetyczne nie mogą krzyżować się przy stacji paliw płynnych i gazowych, budowlach zawierających materiały niebezpieczne pożarowo i strefach zagrożonych wybuchem. Ponadto przy budynkach mieszkalnych, budynkach użyteczności publicznej oraz szkołach nie mogą znajdować się linie o napięciu znamionowym wyższym niż 110 kV.
Odległości linii energetycznych od budynków i dróg
Linie elektroenergetyczne znajdujące się w pobliżu dróg nie mogą powodować utrudnień w ruchu pieszym i kołowym oraz w jego utrzymaniu. Odległość budynku od linii napowietrznych wysokiego napięcia uzależniona jest od tego, pod jakim napięciem są przewody. Od linii napowietrznej o napięciu znamionowym 1 kV – 45 kV odległość powinna wynosić 3 m, a przy napięciu 110 kV – 4,9 m. W poziomie od budynków odległość linii napowietrznych powinna zawierać się między wartościami 6 – 9,67 metra. Natomiast odległość przewodów od powierzchni ziemi musi wynosić od 5 do 7,67 metra.
